Hij wilde ook wel zijn steentje bijdragen en zeker omdat het maar zou gaan om af en toe een ochtend of middag. Als gastheer zou hij moeten toezien op de inschrijvingen en wat muntjes verkopen voor de ballenautomaat, hoe relaxed kun je het noemen en dan ben je ook nog eens voorzien van de ere-titel Marshal. Dat hij zich op glad ijs zou begeven, werd hem pas later duidelijk, maar wie a zegt moet ook b zeggen. Als we een kijkje nemen in het rijk van de marshal komen we immers tot de ontdekking dat de marshal:
- – zich s’morgens voor dag en dauw dient te melden en dat ook na een avondje flink doorzakken
- – de golfbaan en haar verschillende greens moet keuren op bespeelbaarheid en waar nodig G.U.R.-plekken moet markeren
- – het clubhuis opent en de stoelen van binnen naar buiten sjouwt naar het terras
- – de hekken openzet van de drivingrange en de pilonnen plaatst
- – met de buggy een rondje rijdt om de greens schoon te blazen, eventueel vlaggen te plaatsten en tot overmaat van ramp soms ook wat doelen weg te slepen
- – op de schoonmaakplaats de afspuiter ophangt
- – het hek van de puttinggreen opent en de green voorziet van de holepaaltjes
- – vervolgens weer snel terugkeert bij het clubhuisje om de eerste vroege golfers te ontvangen en hen wegwijs te maken over de routing van de baan
- – toeziet op de kledingvoorschriften en dan niet altijd op dezelfde golflengte zit als de aangesprokene
- – bij de voor hem onbekenden het taslabel kontroleert of vraagt naar een bewijs voor baanpermissie
- – zich regelmatig in het zweet werkt door golfballen op te rapen op de drivingrange en dat zeker als de koperen ploert de gevoelstemperatuur flink doet oplopen
- – vanuit zijn winkeltje de verkoop verzorgt van greenfee-kaarten, muntjes voor de ballenautomaat, zakjes golfballen of wintertees en last but not least de nodige drankjes
- – op straffe van een berisping alle transacties netjes dient te verantwoorden in een kasboek
- – met een megafoon waarschuwt voor naderend onweer
- – het golfplezier van een ieder dient te bevorderen en ook dient te waken voor hun veiligheid en daarom zelfs soms een golfer de wacht moet aanzeggen
- – daarom regelmatig een inspectie-ronde maakt over de baan en bijvoorbeeld een vrouwtje met hondje vriendelijk aanspreekt dat het voor haar viervoeter verboden terrein is, maar vervolgens de wind van voren krijgt omdat mevrouw zich niet laat commanderen
- – ook let op de doorstroming in de golfbaan en soms bij gods gratie toestemming geeft om vanaf de afslag naar hole 5 te starten
- – soms nauwelijks tijd heeft om een bakkie koffie te drinken
- – zich tijdens zijn dienst het vuur uit de sloffen loopt en daarmee dus met gemak zijn 10.000 stappen weet te overtreffen
- – ook zijn AED-cursus dient te volgen om – baat het niet, schaadt het niet – in geval van een calamiteit te kunnen ingrijpen
- – bij een middagdienst hetzelfde ritueel veelal in de omgekeerde volgorde uitvoert
- – uiteindelijk uitgeput maar voldaan zijn dienst afrond en huiswaarts keert.
Toen hem na deze klaagzang werd gevraagd of hij zijn ontslagbrief al had ingediend, reageerde hij met de mededeling: “Ik zou niet anders willen dan marshal zijn. Ik blijf immers lekker in beweging, maak steeds meer vrienden, heb thuis ook nog eens een nieuwtje te vertellen, kortom het is een perfecte manier om de dagen door te komen”.
DF
